...

Siedemnaście

♥

Sofi

Musiałam akurat teraz na nią wpaść ! Pewnie zacznie się teraz jakaś gadka...

-Uważaj jak chodzisz ! Och..no tak ty nic nie widzisz ! 

-Nie musisz być taka niemiła..-odpowiadam próbując ją wyminąć.

-Poczekaj..-łapie mnie za ramię.-Ja..naprawdę kocham Thomasa,więc nie myśl,że się poddam.

Och..nie wątpie..

-Sabrina..proszę odpuść.I tak ci się nie uda-mówię,wątpiąc w swoje słowa.

-Nie ! Nie odpuszczę..cześć-mówi i słyszę jak się się oddala.

Jeszcze brakuje mi,żebym miała z tą dziewczyną jakieś problemy.Postaram się tym nie przejmować..

Dochodzę do domu Eryka i naciskam dzwonek..Po chwili wpuszcza mnie do środka.

-Cześć Eryk..Chciałabym porozmawiać-odpowiadam siadając przy stole.

-Tak? A niby o czym?-pyta zaciekawiony.

-Powiem wprost..Chcę aby Amy wróciła do mnie,żeby znów ze mną mieszkała..

Zapada cisza,która niemiłosiernie przedłuża się..

Po chwili słyszę jak Eryk się śmieje..Ciekawe co w tym śmiesznego..

-Żartujesz sobie prawda? Chyba zwariowałaś ! 

-Nie ! Nie żartuję,Amy będzie znów mieszkać ze mną!-podnoszę głos,coraz bardziej się denerwując.

-Sama sobie nie poradzisz ! 

-Nie jestem sama ! 

Cholera..

-Och nie? Czyli to prawda,że ty i Thomas..

-Skąd wiesz?-pytam zaskoczona..Chyba jednak Sabrina mu to powiedziała..Tylko niby po co !

-Więc to prawda..

-Tak to prawda.W ogóle co cię to obchodzi?! -pytam zdenerwowana.

-Sofi..-podchodzi do mnie łapiąc za dłonie..-Po prostu zamieszkajmy razem i..

-Chyba oszalałeś!-podnoszę się z krzesła.-Zamieszkać razem?! Coś ty sobie ubzdurał...?-pytam zaskoczona.

Mam dość tego wszystkiego ! 

-Będziemy we trójkę..

-Nie Eryk ! Amy wraca do mnie ! Gdzie ona jest?! 

-W przedszkolu..

-Gdzie?! 

-No zapisałem ją do przedszkola i tyle...-tłumaczy.

Chyba oszaleję ! 

-I nic mi nie powiedziałeś?! Po raz kolejny...-denerwuje się coraz bardziej.

-Amy będzie ze mną i koniec ! Lepiej już wyjdz !-łapie mnie za ramię i popycha w stronę wyjścia.

-Nie ! Nie wyjdę ! Czekam na Amy i ona wraca do mnie ! Rozumiesz?! -siadam po raz kolejny przy stole i czekam na jego reakcję.

-Sofi..błagam nie utrudniaj..

-Nie to ty utrudniasz ! Tyle lat opiekowałam się Amy ,ty miałeś ją gdzieś,więc teraz nie udawaj idealnego tatusia ! Nie wyjdę stąd bez Amy czy ci się to podoba czy nie ! 

-Nie gadaj bzdur ! Jak tak dalej pójdzie to w ogóle nie zobaczysz Amy ! 

-Że co?! Chyba żartujesz...

-Więc lepiej wyjdz..

-Nie myśl sobie,że tak odpuszczę ! Amy będzie znów mieszkać ze mną ! 

Wychodzę trzaskając drzwiami...Jestem totalnie bezradna ! Muszę odzyskać Amy..Teraz zrobił się takim idealnym tatusiem?! Chyba sobie kpi ze mnie ! Po co ja w ogóle zgadzałam się,żeby mieszkała z nim..

Tragedia...

W tym samym czasie...

Thomas 

I po jaką cholerę ona tu przyszła?! Musiałem otwierać te cholerne drzwi...

-Thomas nie denerwuj się,że tu przyszłam ! Chcę spokojnie pogadać..kochanie.-przytula się do mnie i uważnie się przygląda.

-Nie mów do mnie kochanie...nie jesteśmy już razem-mówię odpychając ją.

-Ale możemy być..Wróć do mnie i daj sobie spokój z tą całą Sofi..-po raz kolejny podchodzi do mnie.

Mam jej serdecznie dość ! A jeszcze niedawno kochałem ją..chyba..

-Sabrina lepiej już wyjdz.Za chwilę pewnie wróci Sofi ,więc..

-Wątpie ,że szybko wróci..-słyszę z jej ust i przyglądam się jej uważnie.-Poszła do Eryka.Thomas ona nadal go kocha..

-Nie gadaj bzdur ! Daj mi święty spokój.-mówię coraz bardziej zdenerwowany.

-Nawet nie wiesz jak się spieszyła do niego.O mało mnie nie zabiła-zawiesza ręce na mojej szyi.

-Przesadzasz..-odpowiadam 

Mam nadzieję..że przesadza.

-Thomas otwórz oczy ! Nie pasujesz do niej..Ona ma z nim córkę ,są rodziną..Proszę wróć do mnie-przybliża się na niebezpieczną odległość.

-Sabrina nie kocham cię..Kocham Sofi i nic tego nie zmieni-odpowiadam siadając na krześle.

-Kurczę nie widzisz jak się ona zachowuje ! Nadal go kocha...

-Nie prawda ! A co ci tak żależy na mnie?! Jak zdradzałaś mnie z Erykiem..

-Co? Skąd ty o tym wiesz?-siada koło mnie patrząc przerażonym wzrokiem..

To się wpakowałaś..

-Ach więc to prawda ! Mam cię!

-Ale...Thomas..to nic nie znaczyło ! Naprawdę cię kocham ! 

-Już się nie pogrążaj..Mam dość tego ! 

-Nie pogrążam się ! Tylko uświadamiam,że ona nadal go kocha ! A on ją kocha ! I wiesz,że nie odpuści ! 

Szlag ! Racja..nie odpuści..

Sofi

Od kilku godzin chodzę bezcelowo po tym mieście..Nie mam pojęcia co robić..

Amy musi do mnie wrócić nie ma szans,że zostanie z nim..Nie wybaczyłabym sobie.

Wracam do domu i muszę to wszystko spokojnie przemyśleć...

Jeszcze Thomas..ciekawe czy nadal ma tak beznadziejny humor..Mam nadzieję,że nie ,bo nie wytrzymam tego.

Słyszę dzwięk komórki i odbieram bez namysłu..

-Musisz przyjechać do szpitala ! 

-Że co? Co się stało?-pytam zaskoczona.Głos Eryka nie brzmi ciekawie...

-Amy miała wypadek..

-Jaki wypadek?! Co ty mówisz? 

-Przyjeżdżaj do najbliższego szpitala ! Szybko.

Jasna cholera !...