...

Jedenaście

♥

Ciemność

Płytki oddech

Drżenie ciała...

i...i ten ból,który doprowadza do wariacji

Otwieram oczy i...ciemność? Powtarzam czynność jeszcze kilkakrotnie i nadal ciemność...

Gwałtownie podnoszę się i czuję czyjąś dłoń na swojej.

-Sofi-słyszę swoje imię wydobywające się z głosu blondyna,nie mogę go dostrzec...

-Thomas?-pytam drżącym głosem,nie umiem ułożyć nawet jednego zdania.

-Musisz odpoczywać,połóż się -zachęca mnie ,a ja szybko kładę się ponownie na łóżku.

-Dlaczego jestem...właściwie gdzie ja jestem?-pytam próbując cokolwiek dostrzec,lecz na marne...

-Jesteś w szpitalu,gdy wróciłaś z wycieczki z Erykiem coś się stało-odpowiada łapiąc mnie za rękę-Wszystko będzie w porządku-dodaję czuję,że się uśmiecha...

-Pamiętam tylko,że strasznie bolała mnie głowa,a potem...już nic-szepczę nabierając powietrza.-Czy możesz zaświecić światło ,jest za ciemno-dodaję.Słyszę jak się śmieje-Dlaczego się śmiejesz?-pytam zaskoczona.

-Sofi po co ci światło w środku dnia?-pyta mnie a ja zamieram w bezruchu...Serce gwałtownie przyspiesza-Ale...ale tu jest tak ciemno-jąkam się,czuję jak moje ciało zalewa zimny pot,cała drżę...

-Sofi spójrz na mnie-prosi mnie Thomas,a ja nie mogę,nie dam rady na niego spojrzeć,nic nie widzę-Nie mogę Thomas-szepczę,słyszę jak pod nosem przeklina ,a ja nie mam pojęcia o co chodzi...-Co się stało ?-pytam i wyczekuję odpowiedzi,której nie mogę się doczekać...

-Nic ,nic takiego-odparł ,a mnie krew zalewa..

-Powiedz co się stalo!-krzyczę i czuję jak mój puls niebezpiecznie wzrasta.

-Chodzi o to,że...że,twój guz jest takiej wielkości ,że naciska na twoje nerwy wzrokowe,dlatego nic nie widzisz-szepcze...

Cisza

Tysiące myśli

-To minie prawda?-pytam.Przez dłuższą chwilę nie ma odpowiedzi,po raz kolejny podczas tej rozmowy...-Zapytałam o coś-przypominam.

-Prawdopodobnie to nieodwracalne...-słyszę odpowiedz na którą czekałam,teraz wolałabym jej się nie doczekać...

Uśmiecham się ironicznie i zaciskam mocno palce,aż czuję,że nie dochodzi mi krew do nich...

-Sofi,ale...-słyszę jego głos i przerywam.

-Wyjdź -odpowiadam sucho i patrzę przed siebie,i tak nic nie widzę...

-Ale...

-Wyjdz -krzyczę uderzając pięścią w łóżko-Nie potrzebuję twojej litości-syknęłam opadając na łóżko.

-Jaka litość? Martwię się -odpowiada.

-Nie potrzebnie,martw się lepiej o siebie-dodaję beznamiętnie i zamykam oczy.

-Jestem twoim przyjacielem ,nie zostawię cię nigdy-słyszę jego cichy głos przy moim uchu...czuję przyjemny dreszcz,zaraz odpłynę...

-Nie ma między nami żadnej przyjazni-odpowiadam wybudzając się z transu,który spowodował będąc tak blisko.-Litujesz się!-warczę ponownie podnosząc się gwałtownie...czuję jego oddech na swoim ciele,wiem,że dzielą nas milimetry...

-Nie lituję,tylko martwię ,nie zostawię cię-powtarza i całuje mnie w policzek,tak nagle i tak szybko...

-Przestań ! Bawisz się ze mną w jakąś durną gierkę! Tyle razy ci mówiłam,jak cię kocham,a ty...-jąkam się,nie potrzebnie to powiedzialam,czasem powinnam uryzć się w język...

-Nie powtarzaj słów ,które są nie prawdziwe...

Jak możesz?! Jak możesz mnie tak ranić?! Kto pozbawił cię serca?!-krzyczę w myślach i gwałtownie zrywam się z łóżka powodując,że wpadam prosto na niego...-Jeżeli w tej chwili stąd nie wyjdziesz to zabiję!-krzyczę próbując wyrwać się z jego objęć-Jeżeli jeszcze raz tu przyjdziesz...-dodaję próbując złapać powietrze...Upadam na zimną posadzkę-Nawet nie wiesz jak bardzo cię kocham,a zarazem nienawidzę,jak możesz mówić,że kłamię jak?!-krzyczę coraz bardziej bezsilna...-Lepiej nigdy więcej tu nie wracaj,nie mów mi co ja czuję! Nic nie wiesz o moich uczuciach nic ! 

-Sofi ,już nie wracajmy do tego tematu-szepta klękając koło mnie-Gdybyś była pewna uczuć do mnie,to nie całowałabyś się z Erykiem,ja wiem,że tak naprawdę jego kochasz,a nie mnie...-dodaje łapiąc mnie za ramię i pomagając wstać.

-Lepiej już idż i nie wracaj...-dodaję i słyszę jak drzwi zamykają się.

"Nienawidzę cię bo...cię kocham"